کافکا در سرزمین محکومان داستان جالبی را بیان می کند. استفاده از فناوری در جهت خشونت و کشتار انسانها که در واقع دستگاه ابداعی و سازنده و استفاده کننده از آن نماد تکنولوژی و انسانهای مدرنی هستند که در افکار خشن خود غرق شده اند. بدون محاکمه حکم صادر میکنند و تا آنجا پیش می روند که تمام فکر و ذکرشان تجهیز و بهبود دستگاه اعدام و شکنجه می شود و با ظرافت خاصی آن را مجهز نموده و طرز کارش را توصیف می کنند. جالب آنکه با وجود اصلاحات انجام شده در سیستم حکومتی آن سرزمین همچنان افسر مد نظر غرق در تفکر خشونتبار خویش است و ذره ای تفکر در مورد غلط بودن شیوه خود به خود راه نمی دهد.
بواقع افسر داستان نماینده قشر و گروهی است که بدون هیچ گونه تفکری در دنیای خشونت بار خود غرق شده اند و به خشونت نه به صورت مفهومی ناهنجار که مساله ای عادی و در جهت بهبود جامعه می نگرند. ایشان بدون ذره ای شک و تردید در درست بودن طرز تفکرشان یا خود حکم صادر کرده و یا احکام صادر شده از وی مافوق خود را بدون کوچکترین تفکری اجرا می کنند. فرمانده سابق نماینده متفکران و مدیرانی است که تمام استعداد و قدرت خود را در جهت تجهیز ابزار خشونت و اقتدار خود صرف نموده و ذره ای برای محکومان خود ارزشی قائل نیست. جالب آنکه این گروه بیشتر از آنکه به محکومان خود و انسانها بیاندیشند در دنیای خشونت بار خود غرق شده و با احساس و لطافت از عملکرد دستگاه خود تعریف می کنند. ...
life is the experience from the past, enjoy in the present and hope to the future