همه تو زندگی دنبال معجزه هستن ولی غافلن از اینکه خود زندگی یه معجزه هست.
نمی دونم این اسمش چیه، بخت، شانس اقبال ...
جدا نمی دونم.
فقط اینو می دونم برای ما ایرانی ها همه چیز بر اساس پدیده های رندوم پیش میره و ثباتی در کار نیست. تا میای نفس راحتی بکشی از آسمون هم که شده برات بلا می باره.
فرق اساسی زندگی ما ایرانی ها و کشورهای پیشرفته در همینه، برای ما همه چیز مقطعی و موقتیه هر آن منتظر حادثه ای هستیم اصلا فرهنگ انتظار انگار در ما نهادینه شده، ولی برای اینها، همه چیز در ثبات و آرامشه برای همین هم لذت میبرن هم برنامه ریزی می کنن و هم به اهدافشون میرسن. اصلا یکی از دلایل ظاهرن مذهبی بودن ما ایرانی ها همینه، چون هیچ چیز در آینده برامون روشن نیست به متافیزیک رو میاریم. جدا فکر نمی کردم اینور هم که بیام حداقل برای مدت کوتاهی بلاهایی از طرف ایران دچارم بشه. فقط دوست دارم این مدرک لعنتی رو بگیرم و خودمو خلاص کنم همین.
از طرف دیگه فکر که میکنم میبینم ما هیچ چیزمون کمتر نیست که چیزهایی هم بیشتر داریم چه از نوع خوبش چه بدش. از نوع بدش آدم پررو، پرمدعا و....
از نوع خوبش هم که خب هممون میدونیم ولی حیف که آرامش فکری نداریم.
اینو می دونم که تا کارام گیر ایرانه همش همین بساطه تناوب آرامش و اعصاب خوردی. تناوب برخورد با آدم های خوب و آدم های پررو......