اینرسی یا لختی برای آدمها هم میتونه چیز خوبی باشه هم چیز بد. اکثر آدم ها اینرسی بالایی دارن. وقتی به کاری یا نوعی از زندگی عادت می کنند همونو ادامه می دن و سعی می کنن تغییر زیادی نکنن یا اگر هم بخوان تغییری انجام بدن اون اینرسی بالا مانعی برای تغییر اونها میشه. من از آدم هایی خوشم میاد که اینرسی بالایی نداشته باشن وقتی احساس می کنن نوع زندگیشون براشون تکراری شده و لذت بخش نیست می تونن خودشون یا شرایطشونو تغییر بدن. زمانی اینرسی خوبه که تو داری کار خوبی رو انجام میدی ولی یه سختیهایی برات داره که خستت میکنه تو این شرایط اگه اینرسیت کم باشه ممکنه دست از اون کار بکشی و ولش کنی. کلا معتقدم اینرسی نامی(Nominal Inertia) برای یه آدم کافیه و نباید سعی کنه که اونو تو زندگیش افزایش بده.
آدمهای موفق اصولا آدمهای تغییر پذیری هستن.
دوستی با اینجور آدما لذت‌بخش‌ترین چیز دنیاست. کنار یه همچنین آدمی، خودت رو توی یه چهارچوب تنگ زندانی نمی‌بینی و حس آزادی و شایدم یه جور بی‌خیالی می‌کنی! ایول بی‌خیالی!
راستی تو خودت این‌جوری‌ای؟
سلام
سعی میکنم باشم