اکثر مردم عوضیند. فقط برای بعضیاشون موقعیتش جور نمیشه. خسته شدم خدایا. چرا بعضی از اطرافیان و دوستام موقعیتمو درک نمی کنند و توقعات بیجایی ازم دارند. من بزرگترین عیبم اینه که راحت نمی تونم به کسانی که خاطرات خوبی باهاشون دارم نه بگم. وقتی هم میگم دلم می سوزه و عذاب وجدان میگیرم. نمی دونم چرا من هیچ وقت از کسی توقعی ندارم و اگر هم طرف برام کاری که باید میکرده نکرده باشم به دل نمی گیرم چون هیچ وقت اصلا بهش رو نمی زنم. تازه زمانی که چیزی رو هم از کسی بخوام رک بهش میگم می تونه اون کار انجام نده تا طرفو تو رودربایستی نندازم. 

نمی دونم جدیدا رسم دنیا عوض شده؟ 

قدیما رسم بود یکی را خونشون مهمونی دعوت می کردند طرف یا میومد یا نمی اومد. حالا طرف خودشو دعوت می کنه بدون اینکه ازت بپرسه کخ اصلا تو کاری داری یا نه!!! 

حالا اگر کار نداشتی خب خودتم خوشت میاد که مهمون داشته باشی ولی حالا فرض کن کلی کار داری، یکسری کاراتم گیر کرده اعصابتم خورده، دلتم می خواد دو سه روزی تنها باشی، حالا طرف خودش بخواد خودشو دعوت کنه نه را هم که بگی ناراحت میشه.