سفر به چین (۲)

چین واقعا کشور بزرگ و قابل احترامیه. 

مطمئنا در آینده بیشتر از این هم پیشرفت میکنه. 

مردمش خیلی مودب و دوست داشتنی هستند. 

واقعا اینجا اون شعر مولوی که میگه  

 همزبانی اگر چه خود دیگر است        همدلی از همزبانی بهتر است. 

برام تداعی پیدا کرد.

واقعا ما ایرانی ها خیلی وقت لازم داریم تا فرهنگ امروزیمون به پای چینیها برسه. مشکل ما اینه که تبدیل به یک جزیره شدیم که فقط خودمون را می بینیم و از دنیا بی خبریم.  

واقعا به حال خودمون افسوس می خورم.  

من به این نتیجه رسیدم که مشکل اصلی ما خودمون هستیم. ما باید خیلی بیشتر از اینها تمرین انسانیت بکنیم.  

نتیجه: ۱- در خارج کشور هر چه بیشتر از ایرانی دوری کنی بهتره!!!! 

۲- ایرانی های مقیم خارج سه دستند: 

۲-۱- کسانی که فکر می کنند موفقند و به این واسطه خودشونو از هموطنانشون دور می کنند و به اصطلاح می گیرند. 

۲-۲- کسانی که موفق نیستند لذا به دنبال یک هموطن می گردند تا ازش سو استفاده کنند. 

۲-۳- این گروه نادرند ولی خب هستند و همین بودنشون و منقرض نشدنشون مایه امیدوتریه. این گروه هم هموطانشونو تحویل میگیرند و اگر کاری هم از دستشون بر بیاد انجام میدن و هم اینکه حالیشونه مزاحمت نشن. این گروه تازه میشن مثل اکثر مردم این شهری که من الان توش هستم. 

پ.ن.۱. شاید یه کمی تند رفتم ولی حس الانم اینه 

پ.ن.۲. من قبلا هم خارج رفته بودم ولی این اولین باره که تنهای تنها مسافرت می کنم. قبلا فقط یک بار برای یک ماموریت کاری تنها ۲ روز سمنان رفته بودم وگرنه همیشه در سفرهام یکی از خانواده یا دوستام باهام بودند. 

پ.ن.۳. ممکنه مصراع اول شعر اشتباه باشه، اینجا مثنوی همرام نیست چک کنم.