از موسیقی کلاسیک خیلی خوشم میاد. آهنگهای باخ، بتهوون، ویوالدی، چایکوفسکی و آلبینونی رو هم بیشتر دوست دارم.
دقت کردی در موسیقی کلاسیک یه نقطه اوج هستش که یه جورایی احساس می کنی تمام آهنگ برای رسیدن به اون لحظات اوج ساخته شده و خیلی قشنگ تو رو همراه خودشون می کنند تا به اون اوج برسی و در اون لحظه هستش که از آهنگ لذت می بری.
موسیقیدانان بزرگ مثل موتزارت و بتهوون و... در نوع خودشون نوابغ و چهره های ماندگاری هستند.
پ.ن. البته از نقش شاهزادگان و اشراف اروپا در پیشبرد موسیقی کلاسیک هم نمی توان چشم پوشی کرد
واقعا موسیقی کلاسیک عالیه. مثلا آهنگ زیبای toccata and fugue که شاهکاره و اون نقطه اوج، شما رو هم با خودش به اوج می بره. انگار باهاش پرواز می کنید
تمام این مشاهیری که گفتید چنان قطعات دلنشینی ساخته اند که گاهی با شنیدنشون حس می کنم روحم از زندان جسمم رها می شه.