این دگم بودنم بد چیزیه. اینکه فکر کنی هر چیزی که تو میگی درسته. اینکه فکر کنی هر مساله ای تنها یک راه حل داره اونم اونی که تو میگی. بدتر اینکه بجای اینکه معلوماتت حاصل مطالعه و تحقیق باشه، فقط و فقط نتیجه شنیدنت باشه. اینکه به چیزی تعصب داشته باشی و دیگران را به واسطه تعصبشون نادان فرض کنی و....
می دونی من همیشه با خودم فکر می کنم نباید خیلی به خودم اعتماد داشته باشم. باید همیشه مواظب افکارم باشم. یه دوست فهمیده و قابل اعتماد، خوب چیزیه. یکی که هر وقت اشتباه کردی، به راهش، بهت بگه کجای کارت اشتباست.
همین فکر صلب داشتن، یه نمونه است. اصلا حتی قابلیت انعطاف زیاد هم یه نمونه دیگه است. خودتو نباید ملزم به هیچ ساختار خاصی کنی. باید با یه خط کش درست پیش بری و با اون مقیاس بسنجی. نه سفت و سخت به یه عقیده بچسبی و نه هرهری باشی و هر لحظه، یک سو باشی.
دیدی هر مفهومی که می شناسیم چقدر نسبیه؟